Ekaitzak zear

Egieder

Ba-dituk etsaiak. Ta gu

otso artean lerrenka.

Giza-bizitza gaisoa,

noz izango ete az azke eure

bame muiñaren arora...

Gaisorik dago laguna.

Zer jabilko atximurka?

Len, aragia ain zan gordin,

baiña etsaia ondamuz ager

jako zirika ta gaizkin.

Arra ta osakaia aurrez,

burruka zital bat miñak

estututa, il edo bizi,

gibel zauria zornetzen asi

da. Nor izango ete nausi?

Naigabea zorroztu da.

Gorputzak ez leuke auts

biurtzerik nai; ta il egin

bearko ete jakituria

austuta itxirik ain arin?

Jakituri argiak jo

ditu gaiso-muga ertzak.

Almentsu doa ebaten.

Zauri ta zorne, berez, gitxitu

iltamuan egon arren.

Gorputz murritz ta argal zana,

indarbarritu naiean,

oraindik oean datza.

Itxaropen leiak biztu dautso

erdi illiko odol-bizitza.

Laño illunak joan ziran.

Arnasa barria dator.

Il nairik eukan ekaitza

bera deuseztu zan. Orain, alai,

dagoz gogo ta biotza.

Ekaitza nabari izan zan

urrin. Aizeak, dardaraz,

burruk estuan ebiltzan.

Itsurik orrat-onat itxas gain

zabaldian zorgin dantzan.

Ezkutuzko indar itzalak

nundik batu ete ziran

aideko gudaldi aretan...

Otz ta dardar sua eriola

laiño baltzen egapetan?

Izadia baltzagotuz...

A zan bildurraren miña

odeien suzko dardaraz!

Urak austuko ete dauz atxak

suaren dardar gorriagaz?

Atx eta zugatzak lurra

jo gabe. Ta biurrika

dabil etxe barruan goi

ta be, eriotza zabalduz. Ukul

barrenean il dira bi.

Upel baliza dirudi ortzak.

Arratsaldeko lau-bostak

baiño ez dira oraindik.

Ots, boooooor, iñork ez ditu ikusten

gudarosteak menditik.

Ordu baltzak darrai. Linbo

sakonenean sartuta

dagola dirudi lurrak.

Gaur astindu al zaitu, izadia,

il arteko zoritxarrak?

Itxoin. Ori ez da egi.

Aize barriak jo ditu

ortzaldeko muga-goiak.

Laidoak izpitzen doaz. Geldi.

Urdiña dakarsku iparrak.

Ekaitza baretu nunbait.

Amas barria dau lurrak.

Orlegizko jantziz dira,

eder, mendi ta zelaiak. Bizi.

Au da ekaitz ondorea.

          * * *

Adimen ta biotza,

argi, ta maitasun kabi,

elkarren lagun leñargi

zarenak, zenbat etsaik illundu

nai izan ete eben bidargi?

Argia laiñoen berun

astunak ostendukeran,

gaiso il-zorgin datza.

Gorroto biziz bor-bor diardu

ta dardarka mendi ertza.

Oillo azterkariak

edena darabille erpe

puntetan. Auzo soloan,

beti, ar goxoagoak dabiltz

asarrerako bidean.

Egazti demoniñoak!

Atzo bertan jarritako

porru landara ankaz gora.

Oi! zelako lorrak ekarriko

ete ditu, gaur, etxera...

Jospiñe eldu zan solora.

Banekian zer jazoko

zan. Krispiñe, ikusten dozu

bear modu au? Ainbeste burla

ezin naiketzu laketu.

Ai, Jospiñe! zuen asto

zarrak lengo illuntzaldean

arto landara ederra,

satllik-sail, dana ondatu euskun.

Pistitzar trakets alena!

Leoi amorratuen

samak baiño zitalgo

egin ziran andre aren

biotzak. Odoletan begiak.

Orroi bat biotz barrenen.

Gorrotoa! Batak baste

elkar zuzituko leuke.

Erraletan sortu leiken

edena, ezpata biurturik,

elkarreri jaurti eutsen.

Leza baltzena irudian

biotz gorrotatu aren

barrenak. Ezin zeitekean

ain kezkati bizi. Gizonak ez

dauka indarrik bakarrean.

Barruak dei bake billa.

Ta izar goitik agertu zan

egiaren argi txinta.

Zorionekoa! Arin iges bei

errai gatxak, lorra itxita.

Egun senti barriak ez

dausku irutxurrik egin nai.

Egi, zuzentza, maitasun

sartu dira buru-biotzetan.

Bakez gaitezen zorundun.