Erlojua

Aldana

Tin, tan, tan, tin, tan erlojuaren

orduak dira entzuten,

tin, tan, tan, tin, tan gure orduak

arinka doiaz amaitzen.

Atzo goizean jaio giñala

uste dogu, gogoratzen,

erlojuaren orduak olan

ikusirikan pasatzen.

Mundu ontara etorri giñan

eguzki ederrarekin

ama on baten berotasuna

ta aitaren pozarekin.

Egun alaia, egun goxoa,

txorien abestiekin;

entzun omen zan erloju zarren

ordu barria tin, tan, tin.

Ordutik ona gure bizitza,

erloju baten antzera,

astiro-astiro, geuk uste barik,

dijoakigu aurrera.

Gure bizitzan elduko yakuz

ordu txar ta onak bidera;

marrak ta onak eroango gaitu

geure azkenengo ordura.

Egun illuna, negar naikoa,

eriotzaren ordua

uda loretsu onen ondoren

etorko yaku negua.

Gure barruan istutasuna

ikusteko Jaungoikua,

azken arnasa emon ta entzungo

tan, tan, tan, tan erlojua.