Oñezkoak gera ta egunik egun...

Muniategi'tar Sabin

Oñezkoak gera ta egunik egun,

goizetik gabera,

bidean

biziari,

negarra dario...

negarra ta negarra,

negar ixil,

negar aztun,

negar samiña...

oñaze

ta, naigabe artean,

odola darion,

biotz barrengo

urmael ezkutuaren,

amets birrindu,

gogamen ituna;

ainbeste neke-ariz,

gurutzez egiña...

eskurik ezaren,

argirik ezaren,

miseri arteko goi-illuntasun,

gaubide miña.

          Alere...

O, biziok!

oñaze,

neke,

arantza ta zauri arteko

amets-zirrikillu,

egun bakoitzeko

argi-une

ta, itzartzetan...

zenbatzu ibilbide ioran,

ametsaldi sortzen diran;

zenbatzu laztangiro

ta, itxaropen bat-batean!

Goiz-arratsetan

bideari iarraituz

bearrezko dan,

biotzondo

ta, kemenez,

bitarte alai, zabalez...

noizbeinka,

arira datorkiguzan baikortasun

maite-eguratze eder, ernaikorrak;

gure eguzki egunetako bide,

bizi-aupada goitarrak!