Egia ta Maitasuna

Guzurti

Larrea, zer daukazu

Zeure izatian

amaika istori da

zure orma tartian;

etzara lotan egon

frutua emotian,

bi milla ta zortzireun

gizaldi batian.

Ekaitzaren azpian

daukagun mundua

askatzeko zenduen

artu agindua;

pekatu ta guzurrez

dago zikindua,

egia ezautzeko

badegu ordua.

Munduan ezautu dau

amaika kartzela;

egia diñonari

zigorkada itzela;

Kristok agindu eban

maite gaitezala,

zabaldu agindu au

usoak bezela.

Zuen atzetik dabil

naikoa eiztari,

baiña «uxoak» jarrai

zeuen bideari:

justizizko egiaz

zaiteze gidari

guztia zor dautsagu

geure erriari.

Sarri izango zare

naigabez jausita,

ez gogo ta ez indar,

biotza ausita;

baiña beian erria

menpe ikusita,

zabal egi-egoak

etxean asita.

Maitasun askatzeak

gerra dau ekarten,

beti ez dira bakez

erriak izaten;

lagundu egiari

bidea eruaten,

bakea nai badogu

lortu egun baten.

Kanpoko lurrentzako

mixio indarra

urrunean da beti

gogor zoritxarra

eta geure errian

zotin ta negarra,

ez al daukagu emen

mixio bearra.

Semeak ama ezin

ukatu iñola;

badakizue Larran

begira dagola,

bere erriagaitik

malko dariola,

errien alde eskatzen

biotz ta odola.

Eskapularioa

zeuen bularrean

eskudo bat bezela

toki ederrean,

zer lan naikoa dago

gaur zuen aurrean

euskaldun izanagaz

euskaldun lurrean.

Maitasuna ta egia

zuen irrintzian

erria maitatuaz

erritar antzian

berari eskeñita

lanbide bizian:

Kristo ezta maitatzen

errian ezian.

Erri maitale jator

aurrelari izan,

nundik nai eta beti

egi utsa esan.

Kristo lez askatzaille

biurtu gaitezan:

gu askatzeko bera

kurutzean il zan.