Negua dun

A.O.

Negua dun, bai; ta, i, norantza?

Nola ikustatzen audan!

Aurrean dut ire iduria,

neguz, zorakor, egitan.

Esia daukan aintziñean,

eskuitik gora mailladia;

zut-zut doa lerden igoaz,

elurño-tantoz txuria.

Gorri oa i, urdin ta musker,

oskiz oiñak, ta ginbailla;

bi ardiño ditun atzean,

gora nairik bide billa.

Zugaitza dun, ezker, liraiña,

ta ur-isola txit apartsu;

inguruka doan mailladi

gaiñean, zelai elurtsu.

Bi etxe zelaian, gain txuri;

urbil, ur-gaiñez zubitxo

zotz-aga txikiz ornitua,

dan-dana lanbrotan txairo.

Urrun, zeru-goia, etxeak

ats epel oro estaduz;

urdin erdian gurutzea,

goi-giroak ondo leunduz.

Otz aiz, neska, ta sua opa:

mailla gaiñeko bi etxeak

—oi epelaren muxu bigun!—

bafaz dauzkate ke-bideak.

Ik ere, oi!, jo zan araiño,

otz bait da, otz-otz atean.

Fedearen sua dun goxo

barne izkutu ixillean.