Miraripean

Muniategi'tar Sabin

Abrisketa'tar Patxi'ri

Gogozko bideratzez

or, begiak dituanak,

ta, begiratzen ia kin...

bereak ditu egalak,

barrenki, biotzarekin

argiro itzegiñez.

Izadiaren lorratzez,

egun bakoitza bere

ordu eta, egoeran;

zeru ta lurrak ere

betiko etorreran,

ixilbide sakonez.

Ezkutuaren ezkutu!

O, zenbatzu ameskada,

itzal-argi maitetsu!

Ta, zenbatzu goikada

aizepean ederka,

izangurazko elez!

Bizia da bizi-min,

bizia lur ta urez,

bizia goi ta, makur,

bizia bai, egamin,

inguma ta txoriakin

bidebera, xurrumur.

Itxasoz, zelai-artez,

odeiaren, lañoaren,

mendietako gallurrez...

intzaren, lorearen, ta,

millaka biziren

agerpen ta izatez.

O, bai, agertze onen

miraritza betean,

inguruak neuganduz...

egoa naiz, betiren

zabalpe zabalean

gogoa betiratuz!