Aizerik-eza

Arrinda'tar Anes

Belarriak iriki, Jauna;

nere otoitzetara makurtu.

Lepasamarretik eldu

dit larritasunak.

Zuregana io nai dut

lagun billa...

Milla ta milla

Atzaparrek

eldu didate,

estutu didate

biotza eta birikak...

Arnasa falta zait barruan,

estutasuna,

larritasuna,

arnas-estua,

urdaill-agoan

aztuna...

Izardi otza

bekokian...

Zugana nator,

nigandik

zure arpegirik

ez aldendu.

Esku bat bear dut.

Erio-itzal larria

nere gaiñ...

Zuregana jo dut,

ene Jesus,

gurutzepean nauzu.

Odola inguruan,

zauriak oiñetan,

zauriak eskuetan...

Baiña,

zure arnas-estuak

zulatzen dit biotza;

aizea palta biriketan,

auspoa estu,

aizerik atzeman

eziñ orrek

larritzen nau.

Ito bear eta ito eziñ

orrek

lagun oi dio

ito-bearrean larritzen dan gizajoari...

Kirioak larri,

biotza larri,

zelula guztiak larri...

Eriok

atseden dakarkio

larrian dagoanari.

Goiz artan gizajo arrek,

gaua aizerik gabe

pasa ondoren,

bere burua bota dio

trenari...

Arritzen ez naiz, Jauna,

trena soin gaiñean

obea bait da

aize-eza baiño...

Eldu egidazu eskutik

larri aldian,

eldu, arren,

ao-zabalka itotzen

dagoen

gizajoari...