Tellapeko enaratxo

Usarraga-zar

Egin naiaren bultzaz

esnatuz gogoa,

gogoak amets bitxiz

bete dit burua.

Buruak nai du

baño ezin opildua,

ain miresgarri zaidan

«Enaran» mundua,

utz, daikedan neurrian

aitatzera nua.

Negu amaian edo

udaberri leen,

leiotikan begira

egun sentia zen.

«Enaran» tellapean

kabia egiten,

sortaldeko zulotik

sartu eta irten,

iezko txori bera

ote zera aurten.

Lengo bera bazera

urteon enara,

ta ongi etorria

bernia bazera.

Or daukazu atea

or dezu ganbara,

egin zure kabia

nai dezun erara,

bion jaiotetxean

kabituko gera.

Zergatik ote zaizu

erri au ain gozo?

«Enaren»- Aberria

dalako akaso?

Jaio ziñan lekuan

izan nai guraso?

Euskadiren izena

nai al dezu jaso?

dana dala onartzen

zaitut enaratxo.

Aldiz joaten zera

guregandik urrun,

an egoteko mutu

goibel eta illun.

Maite-min danan labe

kabi leku bigun,

txirrioka egadan

ainbat jolas txukun,

ez dituzu egiten

emen beste iñun.

Zure kantua edo

txirrio bizia,

ez dakit dan izketa

ala karrasia.

Beste txorietatik

zerbait berezia,

ba dirudi mendiko

artzai irrintzia,

aiek zuri, ala zuk

aiei ikasia?

Ai ni, zu zeran bezin

euskotarra banitz,

Euskadin da euskeraz

bakarrik naiken mintz.

Nabil neurea utziz

erdal babak jaulkiz,

erri bat ote geran,

asko dudan dabiltz,

lotsaz il bearko nuke

ez bein, milla aldiz.

Beste doai bat duzu

nauana arritzen,

guk egiñetik ezer

ez dezu lapurtzen.

Xomorroak eizatuz

dakizu mantentzen,

aldi berean gure

egurats garbitzen,

nork aginduta zabiltz

zu guri laguntzen?

Zure apaltasuna

ispillutzat artuz,

gorasarre dagizut

bertsoz edo kantuz.

Jarrai Euskalerriko

tellatu tellatuz,

zure kabi gozotan

umeak bazkatuz,

zure ta nere erri

jator au edertuz.

Udazken soillaren

egunsentia gaur,

urrun bideruntz zuaz

isil, buru makur.

Gogoetan zer dezun

nik badakit ziur,

lur au utzi aurretik

pentsatzen noiz biur,

Udaberrira arte

Enaratxo Agur.