¡Gora! Itxarkundia-tarrak

Usagarra-zar

Iturritikan ura bezela

or dijuaz nere itzak,

Aiton Amonai eskeiñi nairik

merezitako goraltzak.

Zuen bearra badu oraindik

Euskalerriko baratzak,

zuek zerate beste lur gozo

arbaso zarren emaitzak,

erri zar oni itzal da babes

dariozuten zuaitzak.

Zugaizti ontan falta diranak

guda txarrak ebatsiak,

berak ain maite zuten mendian

obiratu ta utziak.

Erria maite izatearen

orra ondoren tristiak,

jakin, gogoan zaituztegula

biotz osoz onetsiak,

zuentzat gaurko gure zorion

eta aipamen guziak.

«Gudari», zure emazteari

deitu nai nioket «ama»,

bera da lotzen gaitun lokarri

bera da euskal anima.

Guda zitalan iturritikan

ozpin garratza erana,

naigabe askon gorde lekua

negar ixillen laguna,

zuri lagunduz bera da nire

gudari egin nauna.

Bermeotikan Urkiolaruntz

Sabi-gaiñ eta Artxanda,

or gelditzen da zuen odolez

landu zenduten galtzada.

Erri txiki bat aundi izatea

danok dakigu zailla da,

bañan askea izan daiteke

bere naia ala bada,

ontan euskaldun jokabidea

zoragarria ez al da?

Agur aitonak ondo igaro

bizitzan arratsaldia,

au da, gu jarraikide geranok

opa deikegun saria.

Gu ez bagera iristen baldin

askatasun ataria,

ez ikaratu, iritxiko da

urrengo belaun-aldia,

Gora euskera, Gora Euskadi

TA gora ltxarkundia.