Yokin Zaitegi

Usarraga-Zar

                  I

Zaitegi jauna biotz barrendik

zuri agur eta ornen,

nai nuke izan nere erruak

aitortzeko ainbat kemen.

Bizi ziñala egin naieko,

zor nizun ainbat aitormen,

baina mundutik agurtu zera

ni konturatu baño len,

esker gabeko lagun auekin

ain aspertuta al zeunden?

                  II

Aldizkarien sortzaile ziñan

baita beraien babesle,

euskeratzaile zintzo zuzena

olerkaritzan txit trebe.

Euskerarentzat ain aberatsa

zeure buruan eskale

esan daiteke batera ziñan

nagusi eta mirabe,

orain euskerak eta erriak

zer egingo du zu gabe?

                  III

Izkuntz arloan agertu zendun

naikoa piper ta gatza,

belarrak kendu, sasiak moztu,

zein atxurlari zorrotza.

Gaur dauden «sasi-jakintsu» askok,

Ai! balute zure antza,

bildur naiz ugarituko dala

asuna ta barrabasa,

oiek ez dute zuk bezin garbi

zainduko Euskal baratza.

                  IV

Erritik urrun, an erbestean

euskeraz idatz ta mintza,

atera nairik gerra zitalak

ezarri zizun arantza.

«Asota» bat zan zure izkillu

«lergallu» berriz biotza,

beti elburu baten ondoren

salbatu euskal izkuntza!

ori da Yokin bai egitazko

abertzaleen iraultza.

                  V

Ordaindu naia bagendu baño

beti nabari zan kezka,

izendatuta zegon eguna

elduko aldan galdezka.

An Larreako baseliz artan

guztiok pozez gañezka,

zu omentzeko gertu giñan

ta nolaz joan zera igeska?

guk lurrean nai, baiña zuk

nunbait zeruan zendukan festa.

                  VI

Lurtar gizonok egin deikegun

aitormenik apalena,

nunai ta beti, sentitzea da

ezer ez batzuk gerana.

Guztion gaindik zauden Jainkoa

nik badet itxaropena,

gizon justuen atseden lekuz

arduratuko zerana,

Aita Yokini eman zaiozu

betirako atsedena.