|
Aurra
Usarraga-zar
Aurtzaroaren arratsa,
aundi naiaren egunsentia,
bizitzaren leen lora sorta
arrotz eta arantzez betea.
Aurra,
guretzat
biziaren sari,
maitasun arrobiko emaitz,
gure puska,
lorategiko arros,
goi-arnas,
aur otzana,
biziari begira,
aurrera naiak egiñik neska.
Zure igo,
jarraia,
ikusiz batera,
laño beltz iduri
sortu zaigu,
kezka.
Zuri begira
gure barru-galdera
nora ote...
utzirik
zure seaska.
Aurtzaroa,
aro gozo
bezain labur ontan,
aldiz sorbaldan,
aldiz altzoan,
beti...
geienetan...
irripar ezti lirikaz,
guraso aterpean,
maite-min
gozoan.
Orain,
aundi-gose,
ler-zorian,
esiak ken nai,
ikusiz aur-muga,
irabazle gisa
ia igaroan,
poz-penak,
bi aizeen egurats burruka lez,
batera
dabiltz,
gure barne
sentikor ontan,
Gure poza,
on-opa naiaren
zear bidean,
nai degu
zaitezen aundi,
lerden,
tinko,
seaska, altzo,
esi barruan
gure jostallu beti?
Ez,
ori ez,
litzake oben!
ez litzake bidezko,
zure biotz mintzoa,
zitzaigun aberats,
sendo,
gero bidean,
bidaztiar lagun
onar gaitzazu,
zure poz-penen
irri-negar izatea
ez uko.
Eta gure pena,
txori umeak
udaberriro antz,
abaro,
gorde-leku izaniko
kabia utzi,
eiztari ankerrak zai,
oian beltz
illunera zoaz,
aldiz,
aize, elur, euri,
bultza moztu, busti,
zu,
etzaitezen zu,
erak muga
eta neur nai,
zure egada luze-motz
edo ta
tiroz jausi,
oiñarri gabe,
koloka zaitezen,
irakas dizue:
igaroa,
sendia,
gurasoak,
nola gaitetsi.
Mundu asarrea,
odol eske,
erio zoroan
ardo-ozpindua erana edo...
mozkor dirudi,
txar naiaren ortz-otsak,
«karrask» dariote,
irentsi nai
gozo,
jator,
on zaigun ori
lekuko,
amets gozotan lo zaitezen
«droga»,
altzoan negarra duen
uneko poz-irri,
orra-or,
giza-txarren egungo
jo-muga,
zer nai ote erriaz?
bizi leku
ala ill-erri?
Joanaren arian,
zure oiñak
urratuko duen
bide-txingor egal bietara
somatu,
ikus, ta bereiz
al izango dezu
batzuen giro arro,
nora eza
besteen txiro apala,
barru poza
aikatuz,
bi aldeen
ona billa,
iñondik aske,
zeuk jarri mugak,
zure erara,
ta iñoiz,
labañean irrist
edo jaustean,
ez lotsatu,
atoz,
Gurasoen kaiara.
|
