Biziaren ederra

Anjel Bidaguren

Benetan bai ba dala

bizi au ederra,

gose edo janala,

bake edo gerra,

aberats naiz apala,

barre naiz negarra:

Beti daroa gizonak bizi naiaren su-garra.

Ume jayo barriak

garraxi minduna,

Ortzondo jaun gorriak

zaparta lizuna,

arri eta orriak

eresi leguna:

Dana da zantzo ta bizi pozaren zuzmur biguna.

Neskato pinpirinak

murgoi aragia,

etenka krabelinak

argitan begia,

ur gel-ezinak

aitzetan sorgia:

Dana da izadiak dakarren naroen egia.

Gazteen poz-ikarak

mosuz mosu alkar,

atartean enarak

bi, eme eta ar,

larretan lore-garak

azi autsa dakar:

Dana da ororen bizi-miña, maite, abi, bedar.

Gazte ezkon barriak

ereina soloa,

oparo lubarriak

gari ta oloa

errotako arriak

urre-auts artoa:

Gal-gal dabil bizi guraren zurrunbillo eroa.

Basoan kantu, otsak

aize egoetan,

eresien anotsak

algara bizitan,

barre-zabal lokotsak

gaztañadietan:

Bor-borka bizia, naro, ederrena ederretan.

Bejondeizula zuri,

etsedenen magal

zaren negu ule zuri,

andra sabel zabal;

biziak lo iduri

ixil eta apal

zure erraietan, azi-oge sakon eta mazal.

Sutondoan aitona

oroitz ausnarrean,

eun edurren astuna

ba dau bizkarrean,

billoba kutuna

artu dau iztarrean:

Poza dario biotzak ain gainera ederrean,

gero, bizi-gurpillaren azken bira ikustean,

Jaunari eskartuko deutso opari ain ederra

ta pozik egingo egun aundirarteko agurra.