Eriotz billa

Usarraga-zar

Lur ikara bailitzan

nere oe gela,

dirudi ekaitzpeko

itxaso berbera.

Ezin ulertu dizut

dabiltzun izkera,

zer nai didazu esan

zer da zure... zera?

zerbaiten ataria

zerbaiten bezpera?

Egunak bere argi

ta bere beroa,

jaulkiaz urtu da ta

itzaltzera doa.

Begi aldaba joaz

zertan zabiltz lua?

gero maiteko gera

luzea da gaua,

orain eginbear bat

betetzera noa.

Begi aldaba joaz

nere igurtzia,

nolabait nai nuke zuk

neri ulertzia.

Orra or gau ederra

ametsez jantzia,

ezin izango degu

gero maitatzia,

motza da uste dezun

zure gau luzea.

Nork ekarri du bonba

gaur zure eskuta?

zein opari maltzurra

eriotz ezpata.

Eztanda bildurtia

da bere izketa,

egingo zaituana

ainbeste pusketa,

polborarentzat gizon

zuzenik ezbaita.

Ala ere bazuaz

bazuaz bidean,

eriotza zelatan

zu bere menpean.

Nik lagundu nai nizun

bañan... azkenean,

utsean galduko naiz

iltzen zeranean,

ni bearrik ez dezu

zuazen oean.

Mendi, bide bazterrak,

gauaren illuna,

zer ote erraietan

sentitu dutena?

Deadar egin dezu

esateko Ama!

edo oiukatu nai

azkenengo pena?

testigu mutu oiek

gorde dute dana.

Oztuz doa lurrean

odol irakiña,

zain sareak lertuaz

gañez eragiña.

Zeure gogoa bazan

erdia da miña

bildur naiz ote zeran

iñoren iriña,

ortik bizi diraden

aldiko sesiña.

O! gazte ezezagun

aberkide anai,

ozpin geiagorikan

ez dizut eman nai.

Dana iaulki diozu

jaio ziñan lurrai,

pozikan il zerala

siñistu nai dut bai,

ilda ere sufritzen

ez dezazun jarrai.