Ardoaren koplak

Usarraga-zar

Naiko janari janda

eranik ardua,

iritxi da kantzatzen

asteko ordua.

Sabela betetzean

indartu gogua,

umorea ta poza

zabaltzera nua.

Nere olerki gelan

bertso zar batzuak,

egarrik eta ixil

or zeuden gaxuak.

Amorraiak bezala

bustirik bertsuak,

errez billatzen ditu

mingaiñ berritsuak.

Geiegi bustitzeak

ez du egiten on,

bañan beinguagatik

balantzak or konpon.

Ze egin bear dudan

pentsatutzen nengon,

zutirik ezin banaiz

eserita egon.

Aitona ikusten dut

parra dariola,

egin nai dezun dana

gaur ez dit ajola.

Galdetu bear dizut

orain bereala,

zeu askotan ibilli

al zerade ola?

Anka bat jaso eta

besteak koloka,

aurrera ezin joan

ta nua alboka.

Zutik ezin egonda

jotzen det erronka,

mozkorraren mingañak

indar asko dauka.