Kilker-kanta

Mendi-lore, Andre Mariari

Goikoetxea'tar Iñaki

Kilker soinu motela,

ama, eder zaizu?

Ala bada Kilker au

kantuz datorkizu.

Eguzkia goi dago

ta landa loretsu.

Ama, nola isildu

ez bait dago itsu?

Zure lore zelaian

egin dut zuloa.

Estua bada ere

niretzat naikoa.

Euki beza karnabak

kaiol urrezkoa.

Nitzat askatasuna

da maiteagoa.

Nire zulo aurrean

loretxo bat daukat.

Menditarra da baina

ederrena nitzat.

Eguzkiak mendia

dauka seaskatzat,

eta zoragarri da

begi-ninientzat.

Zozoak kanta beza

Eguzki Altsua,

lorearentzat nire

danbolin soinua.

Zozoak bai ederki

jotzen du txistua,

baina ulert-ezina

zait aren kantua.

«Aspergarri aiz, Kilker,

beti bat kantari»

esan zidan bein zozo

arroputzak niri,

«ikas ezak nigandik,

ni bai txistulari:

Nik jo ta lore denak

ezpata-dantzari».

Iturritxo, elorri,

landetako erle,

ta zu etxe aurreko

kamamila lore,

gogaikarri ote naiz

zuentzako ere?

Buruei eraginez

ezetz diozue.

Ene, kamamil lore,

eder ta txikina,

erleak zure eztitan

a! zer atsegina.

Aizez zabaltzen duzu

zure usain fina.

Zuri nire ego-kantak

loretxo liraina.

Sugeak ikusi du

zozo arroputza,

ta bertan josi dio

pozoidun orratza.

Zozoak begietan

orain sorgin-dantza.

Sugearen eztenaz

laster eriotza.

Ni ere Eguzki jaunak

txoratu nau dena,

ta abesten ematen dut

aspertzeke eguna.

Jaun Eguzkiak dauka

errurik geiena,

baita zuk be, Kamamil,

loretxo maitena.

Nire Kilker-kantua

Ama, atsegin zaizu?

Zeru irriparrean

baietz diostazu.

Egia aitortzen badut

parka egidazu:

zuk be nire antzera

mendi-usain duzu.