Añoberoz, artzain ona

Paulin

Betorkit goi arrasa

artzaiaren argiaz

burua argitzera;

betorkit goi arnasa

Gotzaiaren odolaz

nirea indartzera.

Artzaiaren oldea

burdin antzez egoan

artzaigo arloan;

zelaiak, janariak,

ardiak ta bildotzak

gozartuz gogoan.

Ardien janaria

gurin ikusiko dau

zelai orlegian;

bazka osasuntsua

eskeiniko dautse

bildotsei larrean.

Artzain eta artzaiñora

euskal lurrean dabiltz

arriskuz josita;

mendiak latzak dira,

ta zelatari dabiltz

artzak etsaituta.

Bildots errugabea

otso artean legez

dabil artzain ona;

gogoen janaria

egia dau miñean;

itzik argiena.

Ardiak gose dira,

zuzentasun egarri,

kurutza bidean;

eguzkia zerutik

argitzen doa lurra

artzain elburuan.

Gizontasun erio,

sinismenaren garra

alkar maite dira;

artzaiaren makillak,

ontasunez, daroaz

ardiak larrara.

Ardiak maite dabe

artzaiaren abotsa,

zuzen, egizkoa;

artzaiak maite ditu

ardi eta bildotsak:

ontasun osoa.

Artzain bat, artalde bat,

alkartuta dabiltzaz

amets bardiñagaz;

poza dario itzari,

maitea biotzari,

zoriontasunaz.

Leialtasun ikurra

odol eta aragi

biurtuta eukan;

erruz, ezin eikean

zintzotasuna urratu

egizko burrukan.

Ontasunetik dator,

zugatzaren lorea,

otseindu bearra;

zure izate guztia

on eiñez urtzen zan;

oro maite garra.

Egia bakarra da,

izarraren diztiraz

gizadia argitzen;

gaiztasunetan, sendo,

beartsuaren alde

jun ziñan laguntzen.