Zatoz, eguzki

Legor

Laño baltz, argi goibel;

egun naasia.

Mendi gainak edurrez,

Beerako euria.

Gunak ezoz beratuz

otz asegarria.

Biotz-ondo barnean

tristura etsia...

Gorputz-giar ta zanak,

izotz-arri antzo,

giltzak sor, oinak astun,

urrats baldar, gogor.

Odol bizigarria il.

Biurtzen dana illotz.

Oi negu anker, zital,

zaarraren eriotz!

Txoritxo egalari,

abeslari trebe;

kanta ta kanta beti,

izadiaren pozle.

Gaur ixilik, gordeta,

otzak ken adore;

edo jan billa, mozkor,

egaskada indargez.

Adar-ilotz, idorrak

enborretan tente.

Izotz-gaitzak barnetik

elbarriaz bete.

Beso igar dirudie,

zeruari eske

bizitz-zorna barria.

Bizi, bizi, arren!

Noizbait desegingo zuk

argi alaigarri,

izotz-izurrite au

Dagiala ebagi

zure mii zorrotzak

odei zoztor ori

zauri gordin ortatik

sar dadin eguzki.

Zauri estutik mear

erraiñu bizkorrak,

orratz fiñaren gisa

zulatuz aparra,

lurra jo, adiraziz

gero bizikorra,

itxaro-begientzat

zori iragarkorra.

Ao ikusgaitza apurka

zulo da biurtu.

Eguzkiaren suak

odeia suntsitu.

Illun nazkagarria

Argik dau uxatu.

Zerua urdinduz doa,

izadia poztuz.

Eguzkik laztan gozoz

artu dau besotan

izadi triste, otza

besarka berotan.

Izotz-arri, edurra

urtuz maite sutan...

Urak kantari doaz

abes polpoletan.

Adar-illotz, tenteak,

zorna-eragiñez,

ostoz betetzen asi;

larra eriak, lorez;

atso-aguren barna,

zer bizigarriez.

Dana bizi da bizi

beroaren munez.