Kurutza

Landia

Zatozkit, goi arnasa,

llunak urratuaz

barrena argitzera,

eskutu aundienak

zaurituko dau lurra

min gorrietara.

Jesus Jainko Semea

maitasun uts eginik

aragitu ziñan;

munduak ez ekian

zure izate barri

illuntasunean.

Aspalditik jabiltzuz

otso arre antzera

ondoren gizonak;

egia ta guzurra,

aurrez aur jarri dira

ikusi eziñean.

Zuzentasuna dozu

zure bizitza aga

gizarte minduan;

gaiztakeriak ez nai

argi diztiratsurik

beren inguruan.

Ordua ez da eldu

Zu gizartean zabiltz

eguzki argitan,

landerrak maite dozuz

arroak mintzen zaitu

joko maltzurretan.

Beartsuen izerdiz,

ondo, bizi naikoak

ziran arerio,

illobi zurituak,

kanpo eder itxuraz,

itzaren jario.

Ekiñalean dabiltz

gogoeta baltzetan

oratu naiean;

euren irudi baltza

ezaintzen doakie

gizarte aurrean.

Adiskidetasunez

egin nai zenduan

bildots aparia,

maitasunezko gaua,

Jaungoiko biurturik

ardau ta ogia.

Eskutu gaua dator

olibete mendian

oro arrimenez;

zu arrenka Aitari,

bidaliak, barriz, lo

Judas zoritxarrez,

Ordu latza eldu da.

Gau illuna testigu

Judasen mosuan;

makillaz ta ezpataz

jende talde aundia

agiri aurrean.

Judas dator aurrera

laidozko mosuagaz

saldu dau Jainkoa;

lurrak dardara dagi...

Ai! jaio ez ba-ziñan

obe zan gaisoa.

Lotsagabeko gaua,

alderdi danetatik

giza gorrotoa;

irain, txistu ta liskar

presondeira daroe

Jaungoiko Semea

Emen datoz burrukak;

erria astoratu da

ezbear erara;

eriotz eskatzen dau...

betor bere odola

gure esku gaiñera.

Pilato estutu da,

berezko larri miña,

biotza lerturik;

Jesus zuzenarengan,

iñola, ez aurkitzen

eriotz errurik.

Kurutzera daroe

bildots errugabea,

irrika, etsaiak;

biziaren jaubea

lurrera jausiko da:

itz negargarriak.

Giza gaiztakeriak

asmau al izan daben

eriotza mina;

billotsik, lotsatuta,

ezpata, ultza, odool

erio samiña.

Jesusek itz bat dauka:

parkatu egiezu

euren txarkeria;

Salbamena egin da,

laster biurtuko

Kristo gizonen zoria.!!