Izotz ondorena

A. Beloki

I

Belaunak belaunari

Agurrarekin batea

zorionak ematea,

beti izan da gure gogoa

ta borondatea.

Agur alaba maitea

komeni da jakitea

benetakoa dela guk

opa dizugun bakea.

Zorioneko eguna

gaur iratzarri zaizuna,

apal-apalik eskeini dizu

bideko laguna

Ta izenpetu dezuna

maitasunaren gutuna

arantz artean, bainan arrosak

ugari dituna.

Batzuentzat da baldintza,

besteentzat ipuin utsa;

neretzat oso garrantzitsua

izan da ezkontza

Eskaria ta eskeintza

bihotz barruko baietza,

sendiak sortuz munduai zutik

eutsi dion hitza,

Hau da gure gaztedia

sendiko udaberria,

norbaitek behar, zuk moztu duzu

lehen lokarria.

Zabaldu da iturria

sortzeko belaunaldia,

gaurtik eman nahi diogu

gure ongi-etorria.

Ez dut presarik zartzeko,

azken tarbernan sartzeko,

bainan konforme munduak daukan

saria hartzeko.

Betoz bilobak hazteko,

zuhaitz zarra berritzeko;

zuek ekarri, amonak jantzi

aitonak zaintzeko.

Gauzak ondo eta zuzen

begira nola datozen,

oraindik gutxi aiton bat

banun ta ni haurtxo nintzen,

Dena ari da aldatzen

ni gaur hasi naiz ohartzen,

laister gerala antzerki bera

aldrebes antzesten.

Aiton naizeko gaua

aldarrikatzera nua,

bilobak hartu belaunean

ta ze bertso saiua.

Parrezka jarri haur hua

edo har erazi lua,

bakar-bakarrik falta zaiguna

azken titulua.

Goibelarekin balantzan

irria jarriz zalantzan,

zerbait alaia nahi nuen kanta

ez nekin zer esan.

Badakizute nor naizan

agur eta ondo izan,

berez helduko dira gauz hauek

has gaitezen dantzan.

II

Loiolako Irratiari

Aberri sabel emankorrean

kokatutako azia,

erditze latz bat jasan ondoren

or artu zendun bizia.

Mende laurdena entzun zenetik

zure lehen irrintzia,

gaur bide lagun asko dituzu

baiña bakarrik asia,

mendi bideko argi bakarra

zerizun lasta zuzia

Itzali piztu, sartu irtenka

bide askoko gidaia,

irautearen atsa zertan dan

ikasitako morroia,

Zu itzalita ito naiean

isekaz dabil etsaia

baiña galtzadan oitua zera

larre motzeko artzaia

euskal senaren lurra iraultzen

ari zeran erdi-zoia.

Zure zainetan odol egarriz

zulaka dabiltz eztenak

entzun dituzun otso oiuak

ez dira noski azkenak.

Alaz gu zutik ta erne gaude

zure entzule laztanak

badakigu ta jakingo dute

ondorean datoztenak

nola bereiztu eta saritu

zu iraindu zaituztenak.

Egunsentiko agurrarekin

jotzen diguzu ezkila

erderaz, baiña or zabaltzen da

«Arrosaren leiatila».

Meza santua erri fededun

onen betiko kurpila

eta jarraian aiton-amonen

ta gaixo daudenen bila,

eskertzen dizut oientzat

duzun eguneroko opila.

Ordurik ordu berri laburrak

elkarrizketak noizbeinka,

sariketaren giro alaia

foru ta udalen sorta.

Errietako albiste xeak

idakoen azken kanta,

Anjelusaren zubitik pasa

ta orra or ordubata,

zure berri on eta txar denak

igotzen diren errota.

Kultur urratsak, irakaskuntza

musikarekin nastua,

euskera landuz elkar lanaren

betiko blde estua.

Errosaiua, baserrigintza,

kirola ta apostua,

aozko literatura jaso

bertso paladaz ustua,

«Agur Jaunaren» ereserkiaz

ederki aberastua.

Soin azaleko estalkia da

egin dizudan oiala

jakin badakit zure barnean

mami geiago badela,

Baiña kondairak aztertuko du

Loiola zure upela

denen gogoa egin ez arren

nik dudan uste apala,

Euskalerriak zure bidea

ongi ulertu duela.

Zilar dominaz saritu leike

zure atzoa ta gaurra,

biarkorako agian zerbait

dezu aldatu bearra.

Erdal kutsua apur bat jeitsi

euskerai eman indarra

orrek bakarrik bereizten gaitu

ori da gure ikurra

urre domina lortuko duzu

torizu nere agurra

III

Zipitriaren ohorez

Lengoan artu nuen

zuen albistia,

lenengotik ametsa

zirudin guztia.

Etorri bear nula

gaur Donostia

saria jaso eta

au ez da txistia,

geien kosta zaidana

neuk sinestia.

Amona zena ta ni

biok «ssoro ssoro»,

labesu eta opil

berdin gari-soro.

Aurtzaroan neuk bizi

izan nun ezkero

idaztea nai nuen

jakiteko gero,

bainan ordez saririk

ez nuen espero.

Nere aurtzaroaren

urrats nabarmena

ilunpetan galtzea

au zan nere pena.

Bidez, euskerarentzat

ez al da omena?

Ai! Bizirik bazeunde

gaur nere amona

sari au banatzeko

biok erdibana.

Zipitria nai dizut

sekretu bat erran

sortu nintzan baserri

artako ganbaran;

aspaldi itzaldi bat

zenuen zuk eman

gaur eskertu nai dizut

al nezaken eran,

konturatu zaitezen

zeinen lagun geran.

Amak eman oi zidan

zurearen berri,

ni oraindik ez nitzan

mundura etorri.

Zure itzak jan nitun

ao ta belarri,

naiz ta gaur ez dizudan

lorerik ekarri

inoiz ez dut aztuko

zure urrats ori.

Maite izan zaituzten

betiko lagunak

zuretzat eratutzen

dituzte omenak.

Zu baitan idazteko

ipuin ta poemak

batez ere aurtxoak

egin dituztenak,

oiek dira zuretzat

lorerik onenak.