Hodei gorriak jotzen

Joakin Balentzia

Hodei gorriak eta izpiritu pozointsuak,

ene kontzientzia zuria eta itsaso urrutia,

lasterka ibiltzeko astia;

eta arratsalde amoltsuak

etengabeki estutzen nau

ukabilkadak jotzen dituen bitartean.

Hatzazalak moztu ahal ditu elefanteak?

Horixe da elefantearen grina, alegia;

lapitzak ezin dira zorroztu

hainbeste itsaso ikusi ondoren;

asperturik ez dago birgina

larrua jotzen.

Eguneroko itxura egiten du horrek,

pix egin eta deus ez amets egiten.

Tximeletaren ezbeharra, ordua,

udaberriaren bukaera, herioa;

hori da horren kezka

beti adarra jotzen.

Sentitzen dut hitzen zama, laztana;

ozenki, kaliputsuki erakusten du

bere mespretxua isiltasunak.

Korapiloak suntsituz,

begiei adi-adi begira

dago kanpaia jotzen.

Espaloian dago munduko zilborhestea;

zerrautsa eta odola garbituz

ibiltarien presak itsutzen nau;

herabe, traidorea da jendetza,

ohorea zanpatu ondoren,

lur jota dago.

Kamustu egin da ezpataren desioa,

hainbeste gerra jasan ondoren;

hildako humiliagarriek eta harriek

soilik dakite iterburuen izena,

ubelduak, uhertuak, beti daude

zainak jotzen.

Pikorrak lehertzen dira ihes egitean,

iraganaren zantzuen antzera;

hezurrak, lehorretako seinaleak;

marinelei ez galdetu izarretako helmuga,

beren portura orain bait daude

buru jotzen.

Mantso-mantso nire auzokoak

eskailerak igotzen ditu, biziaren kontra,

agure, makilaz ahaztu da itzalpean;

bere oroimenek irauten dute

iraingarri, muturastun,

hiletak jotzen.

Harresiak zertarako? galdetzen du kilkirrak.

Baina matxinsaltoak badaki,

hau da hilargiaren erruz, gauaren azala,

muskerrak eta sugeak babesteko;

beren ondoan egon ohi da mozkortiren bat

larriak jotzen.

Gaur kanaberadien artean ubeltzen dira

ene orpoak; zapaburuak, arrubioak,

eta zeru morea, esperantzarik gabekoa;

landak betetzen dira usain astunez,

promesaz, susmoz, solas zuhurrez,

burutik jotzeko zorian.

Asasinoak ihes egin ornen du zalapartaka,

karriketan zehar, labanak, pistolak, alegia,

kontzientzia zuria, hau krimena;

ezin ditut ahaztu gardantxiloa eta saia

hitz ekaitz jario honetan

natura gogoan jo nahiean.

Pavese eta Bukowski-k ez naute ezagutzen:

italiar poeta haundia suizidatu bait zen

bakartasunak gainditurik,

anitzen penak konpartitu ondoren,

eta bestea mozkorti bait dago

pottorroak begiz jotzen.