Sei poema atenporal eta amodiozko gutun bat

Iñigo Aranbarri

Eta dembora futuroa

contenituric dembora pasatuan.

        Jainkoa zurekin, Elvira.

        Hasera oro da zaila, ene guzizko andre noblia. Diego hil egin da. Atzo ehortzi genuen. Nuevo Errotik irten eta kalenturaren infernuak inguratu zuen hirugarren egunerako, Guatabitako bidean, sekulam ezagutu bageko gizon eta emakumeei izkribatzen hasi zenean. Zazpigarren egunean, gurekin dugun indio batek oihaneko matalpa artean Eldoradoko etxeen teilatu urreztatuak ikusi ahal izan zituen egun berean, hemen bidaltzen dizkizudan poema hauek idatzi zituen. Hogeitabatgarren egunean, eta beste zenbait gutun eta poema zirriborratu ondoren, oinazez itorik, dohakabe haren su estalgaitzei amaiera ematea erabaki genuen ezpata kolpe batez. Eldorado ez da inoiz ere nostalgikoena izanen Elvira, eta zeuk ere badakizu horrenbeste. Geroa orain da hemen, eta iragana oraina. Gutti falta zaigu oso gure tonbak urrez jantzi ahal izateko Elvira, orduan, eta orduan bakarrik itzuliko naiz zugana, nire nekeak zuk eskainitako ardo eta fruitu gozoetan behin betiko ur ditzadan.

        Ahalguztidunak lagun zaitzala denbora infinitu honetan. Nuevo Erron. 1561eko udazkenean.

Hiru epitafio

Kaspar Hauser, Gizajo

Dorre zaharkituetako beleak

Zure gorpu hotzean

Habiratzen

Aintzira beltzak harrotzen

Jeremias, Profeta

Urrezkoak basoak

Urrezkoak lautada eta ametsak

Egunak haizeak legez

Magnolio hostoak zeramatzala

Novalis, Poeta

Oilar gorro doilorra

Erraien sakontasunean

Lanbroa larrazkenean

Itsu galtzen doala

Trakli bidalitako gutunetik

Itsuak gorderik zituen mizpirak

Irakutsi zenizkidan, Georg,

Eta hegazti urtu ginen

Ilargi odoleztatuaren zurrunbiloetan

Ozeano hustuan itotzen ziren

Suge Gorriak ahoratu nahiean

Nastassja Kinskiren portretari begira

Bada oren bat arratsean

Non zure eskua errauts den

Non zure ezpainak amapola zimel

Bada diztira bat oihanean

Non teilak zure azal diren

Non tenplua zure piku

Springsteen delako bati

Lurrari begira gelditu ginen: Hondarra

Eta belar iharrak

Zaldi lainotuen beldurrez

Eskuak eztanda egin zigutenean

Eta ezkutua lurralde beltz bat

Eta ezpatak urkien itzalak