Josu Goikoetxea

Kanpai batek soinu bakarra

Berba batek esanahi bakarra

      Ito beharrean dago

   itsasoa bera ere

      Honek luze irauten badu

   ni banoa

Nota batek doinu bakarra

Lerro batek ahots bakarra

      Ez da behar katerik

   lur hauetan

      Lur-eremua gure kaiola da

   eta ipuinak ez du indarrik

Musu batek zapore bakarra

Izerdi batek usain bakarra

      Zer zigor mota den hau

      Nork jakin, nork esan

      Nork eten, nork eman

Gorpu batek hilobi bakarra

Etxe batek ate bakarra

baina nik bi nahi ditut

hiltzaileak nire bila datozenean

bestetik ihes egiteko

      baina nik hiru nahi ditut

      maitale bat batetik

      eta bestea bigarrenetik

      datozenean

      ni ixil-ixilik joateko

      hirugarrenetik

      baina nik lau nahi ditut

      norabide guztiak hartzeko

      baina nik bost nahi ditut

      baina nik sei nahi ditut...

Sotoko leihotik begira, begira, erne

Etzanda zegoen animalia ote?

Tipula bat janez gaubelan la bella veronesa

Dena ziostan keinuz, lizun, aho, erne

Romeo hilda dagoela, etorri nirekin

Usain ederreko Julieta, usain, izerdi

Gaba-basoan dena beltz, bat, beltz

Sotoko balkoitik arnasez arras, tente

Festa bat nire lagunentzat, zorrak ordaindu

Ramadama amaituta, Garizuma amaituta, etorri nigana!

      Prospero naiz ni! Etorri nigana, Julieta eta

      mundu osoko ase ezinok!

Eta sotoa zeru sabai izango da festan

Eta gu denok zorion

Aldatu beharraz

Gose naiz, ama

      eta itzuli egin naiz.

Hasierako puntuan batu ditut berriz

      nire oinak, soina eta arima.

Gose naiz, ama

Mundu gose, maite gose.

Patetikoa naiz, badakit.

Ez dut praktikan jarri

      irakatsitakoa edo

      ez ninduzun ondo hezi.

Eta gose naiz, ama.

Mermena landu izan dut urteetan

      eta hara zertarako.

Asko nekiela uste nuen

      eta kakati bat baino ez naiz.

Hasierako puntuan nago, beraz, ama,

      erdi itsu, erdi gor,

      baina dena begi-belarri.

Eta ikasten hasi nahi nuke berriz, ama.

Zaharra bazara ni laguntzeko,

      ez arduratu.

Ikasiko dut neure kontura.

Baina, mesedez,

      ez lotsatu nitaz nigar egiten badut

      bizitza harrokeriaz sentitzen badut

      jendea lotsa gabe maitatzen badut

Hori hala gertatzen bada,

      ez lotsatu nitaz.

Onetsi zure semeak dagiena, ama.

Gero ahaztu nazazu, hala nahi baduzu.

Ahaztu nazazu eta jarraitu

      egiozu bideari,

      oso bide gutxi geratzen baitzaizu.

Eta bizitza ederregia da

      betebehar moraletan xahutzeko.

Zorriak, zorriztoak eta zorrijaleak

edo nahibarik egindako poema xenofoboa
(nik ez nuen hau esan nahi)

Zorriak asko dira

Zenbat buru hainbat zorri eta hamar gehiago

Zorriztoak asko dira

Itsasuntzietan etorri ziren basamortutik

Eta zorrijale bihurtu gara, bortxaz

    zein bortxarik gabe

Zorrijaleak asko gara

Eta asko garenez

Zorriak bukatzear daude

Eta bukatzen direnean zer jan eta

Bihotz-parteak janen ditugu

Gu geu ere zorri bihurtuz

Eta zorriztoek eramanen gaituzte

Beren buru-oihan ilunetan

Basamortura bueltan itsasuntzietan