Arantxa Hirigoien

Munduko xilko guziak,

                                   nahi nituzke,

                                                       gaur,

                                                                nire eskuz

                                                                                elgar josi,

Ez dezaten,

                  berriro,

                             ihes egin,

                                            eta lurperatuak izan

Gure zangopean,

                          hilkutxa,

                                        erraldoi eta ustel horien gisara,

Bestela,

             zizari urintsu eta zuri

                                             horiek,

                                                        emeki-emeki,

                                                                             xurgatuko die

Haien izerdi gatzitua,

                               dena hustu arte,

                                                         dena urtu arte,

                                                                                dena ahantzi arte,

Baina beranduegi da,

                                mundu honetan,

                                                         dena hauts bihurtu da,

                                                                                           jadanik,

Eta gu,

           gu,

                hauts hori hedatzen duen

                                                       haizearen hatsa,

                                                                                besterik,

                                                                                              ez gara.

Andere xuri,

                     suzko kamelia bat eskuetan,

Erresuma osoko

                        gorputz hutsa

Andere izadi,

                    izadi anderea,

Oihartzunaren taupadaren oihuak,

                                                   jauregiko harrizko paretak,

Mila puskatan,

                      zartarazten ditu,

Harri koskor bakoitza,

                                 itsaso osora barreiatuz,

Hauts miresgarri baten gisara,

                                             hondartzako baratza galduenak berpiztuz

                                             lokarturiko uhain erraldoiak iratzarriz

Erresuma osoko

                         umezurtz gelditu zara, andere.

Bakardadearen beldurrez,

                                       zure esku ezti batez,

                                       urre koloreko miraila hartu duzu,

Eta han isladatzen zen ezezagunaren

                                                        lagun egin zinen.