|
Tristura
Garaiko Jaun
Biolinaren antza
hartu diot
ene buruari,
melodia triste bat
atera nahian nabil,
negarra hitz
bihurtu nahian,
bainan
biolin soilaren antzera
ene malkoak
neuk irentsiko ditut,
inor ez bait dago
stradibarius zahar hau
jotzeko,
ta azkenez
melodia
malkotan nahasturik
irtengo da barnetik,
inork ez du entzungo
arropetan zehar labanka
joango da
beren pixuaren pixuaz
lurrera
ta ez dut sinesten
landare berrien hazi
izango denik,
malko soila
biolin soila bezala
deuseztatzen joango da.
|
|