| 
 
 
Poemak
 
 
 
Maite Urkia
 
 
 
 
 
Egunez egun
 
 
 
Egunerokotasunaren ur geldoetan 
 
itotzear nagoenean, 
 
barne xokoetan sorturiko garraxiak 
 
lehorrera laguntzen nau, 
 
eta han, 
 
azken tantak astindu ondoren 
 
bizitzaren bila hasten naiz, 
 
zelaietan, maldetan, kaleetan, 
 
gizon emakumeen bihotzetan.
 
 
 
 
 
 
 
Eroria
 
 
 
            Trena badoa 
 
            tunelez tunel 
 
            herriz herri, 
 
            trenean noa 
 
            ametsez amets 
 
            hitsez hits
 
 
 
Urrunera doakit gogoa 
 
arratsalde apal astunak 
 
leihoak isten dizkidanean; 
 
urrunean egon nahi nuke 
 
ene zentzuak oro 
 
moteltzen direnean.
 
 
 
Pozaren altzoan labainduz 
 
amildu naiz tristeziara, 
 
eta hain da sakona 
 
hain da iluna tristezia, 
 
irtenbidea ezin topa nabilela.
 
 
 
            Bitartean, 
 
            trena badoa 
 
            tunelez tunel 
 
            herriz herri, 
 
            eta jendea trenean 
 
            ametsez amets 
 
            hitsez hits.
 
 
 
              
             |